Η πρωτεύουσα με τα νεοκλασικά κτίρια και το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα, το προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου, η μεσαιωνική Παλαιοχώρα, οι σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι και τα γραφικά χωριά αποτελούν τους κυριότερους πόλους έλξης για τους παραθεριστές.
Οι λόφοι με τα πεύκα και τη χαμηλή βλάστηση, οι εκτεταμένες καλλιέργειες της φημισμένης αιγινήτικης φιστικιάς, οι δαντελωτές ακρογιαλιές συνθέτουν το ιδιαίτερο τοπίο της Αίγινας. Ψηλότερη κορυφή του νησιού είναι το Όρος (532 μ.).
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Κατά τη μυθολογία, το νησί οφείλει την ονομασία του στη Νύμφη Αίγινα, κόρη του ποτάμιου θεού Ασωπού. Από τον έρωτα του Δία για την Αίγινα γεννήθηκε ο Αιακός, πρώτος βασιλιάς του νησιού και γενάρχης του γένους των Αιακιδών. Η κατοίκηση της Αίγινας ανάγεται στους Προϊστορικούς Χρόνους (4η χιλιετία π.Χ.). Αξιόλογος οικισμός του τέλους της Νεολιθικής Περιόδου, της Πρώιμης και της Μέσης Εποχής του Χαλκού έχει αποκαλυφθεί στη θέση "Κολόνα". Ο οχυρωμένος οικισμός άκμασε και κατά τους Μυκηναϊκούς Χρόνους, όπως αποδεικνύουν τα ανασκαφικά ευρήματα. Mέλος της Αμφικτιονίας της Kαλαυρείας, η Αίγινα διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στη ναυσιπλοΐα και το εμπόριο στο χώρο της Mεσογείου κυρίως κατά τους Αρχαϊκούς Χρόνους (7ος-αρχές 5ου αι. π.X.), ίδρυσε αποικίες και υπήρξε η πρώτη ελληνική πόλη-κράτος που έκοψε δικό της ασημένιο νόμισμα, τον 7ο αι. π.X. Ο συνεχής ανταγωνισμός της με την Αθήνα είχε ως αποτέλεσμα την πολεμική σύγκρουση, την ταπεινωτική ήττα της Αίγινας (μέσα 5ου αι. π.X.) και την εγκατάσταση στο νησί αθηναίων κληρούχων. Στους κατοπινούς αιώνες το νησί περιήλθε - μεταξύ άλλων - στους Μακεδόνες, στο βασίλειο της Περγάμου και στους Ρωμαίους. Οι επανειλημμένες πειρατικές επιδρομές κατά τους Βυζαντινούς Χρόνους ανάγκασαν τους Αιγινήτες να εγκαταλείψουν τις παράκτιες περιοχές και να ιδρύσουν την Παλαιοχώρα (Παλιαχώρα), που υπήρξε ώς τα τέλη του 18ου αι. το κύριο οικιστικό κέντρο του νησιού. Η Αίγινα έλαβε μέρος στην Eλληνική Eπανάσταση και αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους (1828).
TΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ: Τα ονομαστά αιγινήτικα φιστίκια, αρτοσκευάσματα, γλυκά κουταλιού, γλυκό φιστίκι, φιστίκι με μέλι, αμυγδαλωτά, παστέλια, μαντολάτα με φιστίκι, κρασί, ψάρια και θαλασσινά. Από το Μεσαγρό, κεραμικά.
ΤΟΠΙΚΕΣ ΝΟΣΤΙΜΙΕΣ: Ψάρια ψητά, χταπόδι στα κάρβουνα. Στο Ανίτσαιο, κυνήγι, γίδα βραστή, κόκορας ή κουνέλι με μακαρόνια.
AΝ ΕΧΕΤΕ ΣΚΑΦΟΣ: Θα δέσετε στο λιμάνι της πρωτεύουσας, στην Πέρδικα και στη Σουβάλα.
